Ιερός Λόχος (Αρχαία Θήβα)

       Ο Ιερός Λόχος, 300 άνδρες τον αριθμό, αποτελούνταν από τους πιο εξέχοντες νέους στα αθλητικά και ειδικά στην πάλη. Ήταν όλοι από αριστοκρατικές οικογένειες και ήταν διαλεγμένοι σε ζευγάρια επιστήθιων φίλων, για να κρατούν τις γραμμές του Λόχου αδιάσπαστες. Ήταν συνεχώς κάτω από εντατική εκπαίδευση και μονίμως υπό τα όπλα, με δημόσια δαπάνη.
      Το 371 π.Χ., στην πεδιάδα της Λεύκτρας, οι Σπαρτιάτες νικήθηκαν  από τον θηβαϊκό Ιερό Λόχο, υπό την αρχηγία του Επαμεινώνδα.
Αν και οι θηβαϊκές δυνάμεις ήταν λιγότερες από τις λακεδαιμόνιες, ο Επαμεινώνδας με ιδιοφυή τακτική και με τη βοήθεια των πολύ καλά εκπαιδευμένων ανδρών του Ιερού Λόχου, νίκησε σε πλήρη μάχη τον αήττητο σπαρτιατικό στρατό. Σύνταξε τους καλύτερους άνδρες του στρατού του, πενήντα άνδρες σε βάθος, απέναντι στη δεξιά πτέρυγα του αντιπάλου, την οποία κατείχαν οι Σπαρτιάτες και οι οποίοι είχαν μόνο δώδεκα άνδρες βάθος, αφήνοντας το κέντρο και την αριστερά πτέρυγα ασθενή και έδωσε διαταγή να παραμείνουν για λίγο άπρακτοι. 

      Η μάχη ξεκίνησε με την εμπλοκή του σπαρτιατικού και θηβαϊκού ιππικού η οποία τελείωσε γρήγορα με την ήττα των Σπαρτιατών. Αμέσως μετά ο Πελοπίδας, επικεφαλής του Ιερού Λόχου, έπεσε επάνω στους Σπαρτιάτες με ακαταμάχητη δύναμη, αλλά οι Σπαρτιάτες αντιστάθηκαν γενναία και στην αρχή ίσως να υπερτερούσαν. Όταν όμως οι αρχηγοί των Σπαρτιατών έπεσαν, τότε οι σπαρτιατικές γραμμές πιέστηκαν και έσπασαν, παρασύροντας τον υπόλοιπο στρατό που επέστρεψε στον καταυλισμό.

      Ο βασιλιάς Κλεόμβροτος της Σπάρτης και πολλοί από τους αξιωματικούς σκοτώθηκαν. Ο υπόλοιπος στρατός δεν ενεπλάκη σε σοβαρή μάχη. Από τους 700 Σπαρτιάτες που έλαβαν μέρος στην μάχη, μόνο 300 επέζησαν. Ολόκληρη η Ελλάδα αιφνιδιάστηκε από το γεγονός, καταλαβαίνοντας ότι μία καινούργια δύναμη είχε ανέλθει. Ο Ιερός Λόχος διακρίθηκε και στη μάχη της Χαιρώνειας, όταν έπεσαν όλοι οι άντρες του, αγωνιζόμενοι εναντίον του Φίλιππου του Β΄ και του γιου του Αλέξανδρου. Προς τιμή τους, στον τόπο της μάχης πάνω από τον τύμβο, στήθηκε ένα πέτρινο λιοντάρι.

Διαφορές Καθολικών και Ορθοδόξων

Ιεραρχία

Τόσο η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησίας όσο και η Καθολική διαθέτουν: διακόνους, ιερείς και επισκόπους.
Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στις δύο εκκλησίες αφορά το αλάθητο και το πρωτείο του Πάπα.
Οι Ορθόδοξοι πιστεύουν ότι μόνο οι Άγιοι Απόστολοι είχαν αυτό το Πρωτείο, επειδή φωτίστηκαν από το Άγιο Πνεύμα.
Οι Καθολικοί αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του Επισκόπου της Ρώμης ένα Πρωτείο, το οποίο ωστόσο το χαρακτηρίζουν ως  Πρωτείο αγάπης και όχι ως εξουσίας ή κυριαρχίας πάνω στην Εκκλησία.
Στη διάρκεια της δεύτερης  χιλιετίας η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ανέπτυξε μια έντονα συγκεντρωτική πνευματική εξουσία, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία πάντα ήταν περισσότερο ανεκτική σε περισσότερη ανεξαρτησία. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης δε διαθέτει ευθεία δικαιοδοσία στους υπόλοιπους Πατριάρχες.

Δογματικές διαφορές

Στην Ορθοδοξία, το  Σύμβολο της Πίστεως αναφέρει ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται μόνο εκ του Πατρός.

Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον…

Οι Καθολικοί, στο «Πιστεύω» έχουν προσθέσει ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού (Filióque).

Et in Spíritum Sanctum, Dóminum et vivificántem: qui ex Patre Filióque procédit…

Το δόγμα της ασπίλλου συλλήψεως της Θεοτόκου: Η Ορθοδοξία πιστεύει ότι η Θεοτόκος γεννήθηκε με το προπατορικό αμάρτημα και απαλλάχτηκε κατά τον Ευαγγελισμό.

Η Καθολική Εκκλησία πιστεύει ότι γεννήθηκε χωρίς την ενοχή του προπατορικού αμαρτήματος.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου: Η Ορθοδοξία πιστεύει ότι η Θεοτόκος πέθανε και μετά μετέστη στον ουρανό.

Η Καθολική Εκκλησία πιστεύει ότι μετέστη χωρίς να έχει πεθάνει. 

Λατρευτικές διαφορές

Θεία Ευχαριστία: οι Καθολικοί προσφέρουν άζυμο άρτο, ενώ οι Ορθόδοξοι άρτο κανονικό.

Βάφτιση: Η Ορθόδοξη Εκκλησία βαφτίζει δια καταδύσεως, ενώ η καθολική ρίχνει νερό στο κεφάλι του βαφτιζομένου.

Πάσχα: Για τους Ρωμαιοκαθολικούς, ο Ιησούς έσωσε τον άνθρωπο και του επέτρεψε να φτάσει στον Παράδεισο, πληρώνοντας ο ίδιος το τίμημα μέσω του θανάτου Του και της Σταύρωσής Του. Για τους Ορθόδοξους η σωτηρία επιτυγχάνεται από τον θρίαμβο του Χριστού επί του θανάτου με την Ανάσταση.

Λατρεία: Οι Καθολικοί χρησιμοποιούν αγάλματα για να τιμήσουν τους Αγίους, ενώ οι Ορθόδοξοι έχουν πλούσια αγιογραφία.

Χρίσμα: Στην Ορθοδοξια το χρίσμα (μύρωμα) γίνεται σε όλα τα νήπια, αμέσως μετά το βάπτισμα. Στην Καθολική γίνεται μόνο σε αυτούς που θα γίνουν ιερείς.

Υμνολογία: Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει εκκλησιαστικό όργανο και μόνο ο άνθρωπος με τη φωνή του υμνεί τον Θεό. Στη δυτική Εκκλησία έχει μπει το εκκλησιαστικό πιάνο και έχει διαφοροποιηθεί η μουσική σε σχέση με τη βυζαντινή.

Αγαμία: Οι Καθολικοί επέβαλαν στους κληρικούς τους την υποχρεωτική αγαμία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τονίζει από την πλευρά της ότι σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη και ολόκληρη την Ιερά Εκκλησιαστική Παράδοση, ο Κληρικός είναι ελεύθερος να διαλέξει μεταξύ Γάμου και αγαμίας.

Επίδαυρος

                                                

Η Επίδαυρος είναι ιστορική πόλη του νομού Αργολίδας στην ανατολική του πλευρά. Είναι κτισμένη στους πρόποδες των ορέων Αραχναίο, Κορυφαίο και Τίθιο, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, γεννήθηκε ο Ασκληπιός. Η στρατηγική της θέση, αλλά, κυρίως, το Ασκληπιείο της, συντέλεσαν, ώστε η πόλη να γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη. Οι κάτοικοί της ασχολούνταν κυρίως με τη ναυτιλία. Ο πρώτος οικισμός της ανήκει στην προϊστορική εποχή. Βρίσκεται 12 χλμ από την κωμόπολη της Παλαιάς Επίδαυρου.

Ιστορία

Το όνομα Επίδαυρος της δόθηκε από τον τρίτο κατά σειρά άρχοντά της, που ήταν και ήρωας της Επιδαύρου, τον Επίδαυρο, γιο του Άργους και της Ευάδνης. Σύμφωνα με τον Όμηρο πήρε ο Επίδαυρος μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και είχε ως αρχηγούς τον Ποδαλείριο και τον Μαχάονα, που ήταν γιοι του Ασκληπιού. Η Επίδαυρος πήρε μέρος στους Μηδικούς Πολέμους και υπήρξε σύμμαχος των Σπαρτιατών στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Σημειώνεται μάλιστα και ο Επιδαύριος Πόλεμος, που έγινε μεταξύ αυτών και των Αργείων συμμάχων των Αθηναίων. Γίνεται μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας το 243 π.Χ.

Ξακουστή σ' όλη την Ελλάδα την έκανε το Ασκληπιείο της, ένα από τα σπουδαιότερα της αρχαιότητας, με το ιερό του Ασκληπιού που απέχει 15 περίπου χλμ. από την πόλη. Στους ίδιους περίπου χώρους λάτρευαν και τον Απόλλωνα, υπήρχε όμως προς τιμή του ιδιαίτερο ιερό λίγο πιο ψηλά από το αρχαίο θέατρο. Από τα τέλη του ε' αιώνα και αρχές του δ', ο Ασκληπιός γίνεται ο πραγματικός κύριος της πόλης.

Το θέατρο της Επιδαύρου

Σε μια χαράδρα, το 340 π.Χ., ο αργείος αρχιτέκτονας Πολύκλειτος ο Νεότερος έκτισε, σύμφωνα με τον Παυσανία, το θέατρο της Επιδαύρου. Από όλα τα αρχαία θέατρα το θέατρο της Επιδαύρου είναι το ωραιότερο και το καλύτερα διατηρημένο. Προορισμένο για τη διασκέδαση των ασθενών είχε χωρητικότητα 13.000 θεατών. Χωρίζεται σε δύο μέρη. Ένα των 21 σειρών καθισμάτων για τον λαό και το κάτω, από 34 σειρές καθισμάτων, για τους ιερείς και τους άρχοντες. Η θαυμάσια ακουστική του, αλλά και η πάρα πολύ καλή κατάσταση στην οποία διατηρείται συντέλεσαν στη δημιουργία του φεστιβάλ Επιδαύρου, θεσμός που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Στην Επίδαυρο έχει εμφανιστεί εκτός από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς όπως ο Αλέξης Μινωτής, ο Θάνος Κωτσόπουλος, η Άννα Συνοδινού, ο Θανάσης Βέγγος κ.ά. και η διάσημη Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας. Στην Επίδαυρο έγιναν κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης και 2 εθνοσυνελεύσεις. Η πρώτη στις 20 - 12 - 1821 που διακήρυξε την ανεξαρτησία του ελληνικού έθνους και η δεύτερη τον Μάρτιο του 1826.

                                               Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου